Öyle Kalıverdik Şiiri - İbrahim Şengün

Kaldım mı bir başıma!
Bu küçük odanın darlığı nedir ki,
Kalbiminkinin yanında!
Ne bir ruh var sandalyemin yanında,
Ne bir ses var yüreğimin derinliklerinde.
Sustu.
Yitirdi tüm iletkenliğini gönlümün alıcıları.
Potansiyel bir pıhtı şimdi kalbim;
Taş gibi donuk,
Belki,
O kadarını bile anlamaktan acizleşiverdi.
Işıklar,
Yanarken sönük gibi.
Güneş,
Isıtırken soğuk gibi.
Müzik,
Çalarken ritimsiz gibi.
Öyle alelade, öyle tatsız
Öyle Kalıverdik,
Karşımda, boynunu büküveren kırmızı gül ile beraber.