Öyle kahve Şiiri - Zeynep Beşen

Dizlerini kır da biraz

Başım evini bulsun .

Seni görmekten

uzak kalan,

gÖzlerimin yorgunluğu

geçsin biraz  ..

Gri bulutlar ,

Mavi kargalar

Sevgilim, dünya çok kalabalık bu aralar.

Seni görünce sakinleşiyor ortalık

Herkes evine

Herkes mağarasına

Herkes toprağına çekiliyor

Sayen de kentleri sarıyor ormanlar.

Bastığın baktığın yerlere hızır bulaşıyor biraz,

Şimdi yer gök gözlerin kadar yeşil.

Ve bir o kadar mavi .

Toprak gözlerine değince alıyor rengini

Öyle kızıl öyle kahve .

Bakana ha bire yaşam vadettiyor.

Hem biraz

Mümkün mertebe bira  ,

Uslu dur da yüreğindeki yaraları seveyim

Izin verde yüzün de ki yaraları öpeyim biraz .

Hem binlerce kez ölmeye ve yaşamaya değer olan şey gözlerinden okunuyor.

Yapacağim bir şey yok ,

Rahat dur da ruhun da ki karmaşayı aşayım biraz.

Hem korkma tüketmeyeceğim seni ,

Yalnızca ruhumu ruhun da arıtacağım

Hiçlik tahtasına adımı asip

Benlik rahlesini yerle yeksan edeceğim.

Hem aşkın olduğu an'da bana da sana da bir gerek varmı?

Bunu hatırla biraz.

Hani o yüklerimizden arındigimiz an'ı

Birleştigimiź an'i

Ne olduğumuzu anladığımız an'i hatırla biraz ..

Şimdi izin verirsen

Kalbimi gövdene

Kaburgalarının ardına

Sol tarafına  monte edip

Atmasını ve toplamasını seyredeceğim biraz .

Sende mekan alıp

Oralı olup

Yüreğin de yAtacağım biraz .

Hem biliyorsun

Biraz yanına kıvrılıp uyusam

Dünyaya ait olan yorgunluğum

Geçer gider

Gider gelmez biraz .

Az yana kay da ömrün  de yer alayim

Fazla değil biraz .

Adim adin da yok olana değin.

Dizlerini kır biraz