Öyle Güzel Güldün Ki Şiiri - Elifgül Ere ...

.../Çaresizliğin dibine vurduğum bu şehirde bir tek gülüşün kaldı.
Bu kadar mı güzel güler insan?
Öyle güzel güldün ki...
Sen gülünce gönlümün pınarında kuşlar uçar, gül kokardı her yer.
Dayanamazdı gülüşünle sarhoş olurdu bu şehir.
Şimdi o kadar yalnız ve çaresiz kaldı ki...
Nasıl bir boşluk açtıysa yokluğun bu şehirde hiçbir şey artık tat vermiyor.
Meğer susmak bilmezmiş gökyüzü.
Sen olmayınca gözyaşı döküp dururmuş.
Öyle güzel güldün ki...
İklimi değişti bu şehrin.
Sen yokken siyah maskesini takar küserdi her şeye.
Şimdi yüreğimde bir sızıyla yarım yamalak yaşamaya çalışıyorum.
Oysa nefesimi keserdi gülüşün, ölümüm gelirdi aklıma.
İnsan ölümünden mutlu olur mu hiç?
Oluyormuş işte.
Sen yoksun ya yetim kaldı bu şehir.
Ondandır böyle hüzünlü oluşu.
Öyle güzel güldün ki...