Öyle Derin ki Şiiri - Ercan Ağtaş

yokluğun
buzdan kesiyor tenimi
sensizliğim oluyor
ellerime
damla damla akıtıyor geceyi
uykusuzluğum oluyor

öyle uzak ki
şimdi elllerin
yıldızlara uzanırcasına
ellerim ellerine uzanıyor

gecenin alaca karanlık kuşağı
bir kırlangıcın kanatlarında çırpınıyorum
ilk güz yağmurları gözlerin
gözlerinde ıslanıyorum
ve toprağın kestane rengini soluyorum

öyle derin ki
şimdi gözlerin
gözlerinin kıyılarında boğuluyorum

ve zaman aynaları gecede kırdı
yüreğime yaprak yaprak sensizliğini yansıttı
ve zaman aynaları yine gecede kırdı
tenime toprak toprak sensizliğini akıttı

öyle bir çoşkuyla soyundu ki
ağaçlar sevdalarını
ve bütün umutlarını
sensizliğin kokusunu tenime bırakırcasına
sonbaharın hüzünlü kollarına bıraktı

herhanbirzaman/herhangibirdörtduvar