Öyle Çok Hayaller Eskittim ki

öyle çok hayaller eskittim ki
özlemin dolaşırken dört bir yanımda
lokmalar dizildi her andığımda
sevinçler gelmez oldu
bahar uğramaz oldu kapıma
kır çiçekleri yetim kaldı
pembenin yerini hep gri ve siyah aldı

öyle çok hayaller eskittim ki
tutmak isteyip tutamadığım ellerim üşür artık
gözlerim dalar senli uzaklara
bekleyip gelmediğin her gün sonunda
derin bir acı saplanır sol yanıma
donup kalır da kıpırdamaz bedenim
gidemediğim varamadığım yollarım ağlar

öyle çok hayaller eskittim ki
almak isteyip alamadığım nefesim
gülmek isteyip gülemediğim gülüşlerim oldun
gökyüzüm her gün sensizliğe bulutlandı
sensizliği ıslattı yağmur
sensizliğe yağdı kar

öyle çok hayaller eskittim ki
her birinde ayrı ayrı sen
yaşanmadan bitti