Öyle Birden Bırakılıp Gidilmez İnsan

Öyle birden bırakılıp gidilmez insan
Çaya hasret kalıyorum, bilirsin tek başına tadı yok
Kahvaltı hazırlayacağım ama sen çok seviyorsun diye aldığım
Peynir bile seni hatırlatıyor
Yani buzdolabını açınca süt, muz, avokado, yumurta
Evinden getirdiğin erikler Allah’ım tam karşımda duruyor
Ev biraz dağınık toparlayacağım ben toparlanınca
Her yerde bir saç telin olmasa yüreğime dolanan
Yatakta bile yatamıyorum, bir yastık boşa düşüyor
Sanki yanımda sarılmamı bekleyen bir kadın durmaksızın üşüyor
Paradoksal uykularının bekçiliğini yapıyordum gözbebeklerinde
Artık rüyalarıma yalvarıyorum o gözleri bir kez daha ne olur göreyim diye
Ev gitgide küçülüyor
Ne çok yer kaplıyormuşsun meğer o incecik vücudunla
Kül tablasında nar çiçeği rujundan izmaritler ve şarap bardağının ucunda
Ve dudağımla yanağımın ortasında
Geçenlerde kaybolan küpeni buldum koltuğun arasında
Kendi tasarladığın,
Ve koltuğun üstünde uzanıp müzik dinlediğimiz,
Sohbet ettiğimiz zamanların küpen gibi kaybolması şimdi
O zamanları da öylesine benzersiz sen tasarladın değil mi?
Sana büyük bir sır söyleyeceğim “zaman sensin” demişti üstat
Birkaç anımızı da o kırmızı bez çantana sığdırabilseydin bari
Sessiz sedasız terk ederken beni
Sessiz sedasız çığlıklarımın yankılandığı evde

Banyoda şampuan kokun ve saatlerce saçlarında asılı kalışını kıskandığım saç fırçan
Bedeninden suyun yavaşça süzülüşü
Bedeninde Yaradan’ın ‘’Ben Yaradan’ım’’ diyen gülüşü
Mozart’ı kıskanan Salieri gibi
Tanrım diyorum madem onu yarattın neden aşık ettin ona beni
Hadi aşık ettin tamam, neden ben olamadım onun hoşlanacağı biri
Mozart’ı zehirleyen Salieri gibi
Öldürmüş olsam da yanımda kalsan
Ölüm güzelliğinden ne kaybettir ki

Öyle bir gittin ki
Çayın altı hala yanıyordu,
Çiçekler kurumamıştı daha
O gece hiç uyumadım belki gelirsin sabaha
Meyveler çürümemişti
Baharatlar kelebeklenmemişti
Ben hala yaşıyordum pencereye yapışık olsam da
Her ayak sesi nefesim oluyordu
Öldüğü zaman anladım kelebeklenen baharatların bile kelebekleri
Öldüğüm zaman anladım bu baharat kavanozu evimde kelebekler gibi can bulup
Tekrar can verirken bittiğini
Beni önce yaşatıp sonra öldürünce anladım
Bu aşkın katilinin gittiğini

Öyle birden bırakılıp gidilmez insan
Kalbe keskin bir bıçak saplanır,
Hem kalp hem bıçak körelir
Alışmak hasta eder insanı geçmez denilen günleri bir bir saydıkça
Katil olay mahalline mutlaka gelir
Ve hiçbir suç unutulmuyor Zweig’in dediği gibi
Vicdan hatırladıkça