Öyle Bi Kara Sevdadır Ki

sürükleniyoruz çağıldayarak
uçurumlarından uçurumlarına

aynı anadolu büyüttü bizi bağrında
ey ıstanbullu gelin
kızlı oğlanlı

aynı topraklarda
aynı sevdayla
içimizde sonsuz bi özlem sonsuzluğa

aşığız tapınıyor tapıyoruz ayrı ayrı
aynı cesur/güzelle
aynı kemal/nihana...

aynı baba aynı ana ayrı ayrı
belledi fıtratımızı
boğulurken üç taraftan denizlerde

devrim aşkımız aynı denizi doğurdu
duvaksız gelinciklerimizin izi
kanında gizli

ayrı kıskanç pespaye bakışlar devrinde
yenildi devrim düşmanına aynı aşkla
ördü ayna duvarlarına içli paylaşılmazı

ince ince nakışladı nurladı
üfürdü dudaklar cam fanusun ardına
kavuşulamazımız bile aynı

ayrı senaristler yazıyor aynı hikayeyi
durmadan sürülüyoruz aynen
çağlardan çağlara

öyle kara bir sevdaydı ki...
ya içinden çıkılmaz cennet bi mutluluk içeride
ya dışında sade özgür ve mutsuz,

öldük aynı ölümü karşı çıktık sabahlara.