Öyle Şiiri - Zeynep Beşen

Dünyanın tozu dumanı ić inde,
nasılda;
temiz hava,berrak su gibi duruyorsun orada.
Seni bilmem ben,
aklim ve ruhumla mecburen
mecburum sana.
nasılda duruyorsun orada öyle
biraz ciddi
dokunsan gülecek
tutsan ağlayacak gibi
nasılda duruyorsun orada öyle
hakimiyeti üstüne sinmiş biri gibi
ellerinle pekiştiriyorsun kendini
kaşların biraz ciddi
az zorlasan gülümser gibi
alnın genişliğine yazılanı okumak isterdim
sana bakarak.
karşında bir karış mesafende durarak.
nasılda duruyorsun orada öyle
iki dirhem bir çekirdek gibi
en sevdiğim rengi üstüne sermiş gibi
hoş gelmiş gibi
tam vaktinde olmuş gibi
sevinmiş gibi izliyorum seni.
saçlarını arkaya atışını seyrediyorum biraz
sen farkında değilsin.
ilk defa yüzünü izliyorum
biraz huzura ermiş gibi
özlemiş de bulmuş gibi
biraz yüzünde gezindim
evini yitirmiş de bulmuş gibi
sen farkında değilsin.
hiç durmadan dağlandığımın
sen farkında değilsin ne olduğunun
biri tarafından gündüz gece sayıldığının
sen farkında olmadan
duruyorsun oarada
ben farkında olarak bakıyorum sana
şükür ehlinden kaçmış sözleri
har edip aşkın ateşinde
gül bahçesi çehrende
sevmekteyim.
nasılda duruyorsun orada öyle
ALLAH'a açılmış dua gibi
ardı ardına beklenen hal gibi
konuşmaya başlıyorsun
sözler ağzında inci gibi
bir o kadar dirayetli
değiştirmeyi ister gibi
silkeler gibi ölüleri
gömer gibi dirileri
nasılda duruyorsun orada öyle
kasıtlı hüzzamlar
dokunsam yakacak sular gibi
nasıl da duruyorsun kalbimde
hiç bilme demeyeceğim.
özledim
hepsi bu özledim
öyle bir özledim ki,
iyi ki yanımda değilsin.
yoksa sarılmaktan kendimi alamazdım.
bilirim ben beni.
yakardım hem seni hem kendimi.