...Öyle... Şiiri - Gülay Morgül

Hiçbir haklı sebebim yoktu sana git derken
Ama kalmaya çok sebebin varmış gibi de bakmamalıydın gözlerime
Hep soluma yattığımdandır belki sığamayışın yüreğime
Tenimde aylak aylak dolaşırken zaman
Issızlığıma sığınmış ne kadar duygu varsa ayyuka çıkıyor
Takatim yok savaşmaya
Sessizliklerimin ellerimden tutup dolaşıyorum sahil boyu
Hala bir damla huzuru bulamama çabası benimkisi
Söz bitti
Sustum
Tüm suskunluklarım hayata
Tüm bencilliklerim sana
Yine de aynı tonda özlüyorum gülüşünü
Alışkanlıklarım yerini dolduramadığım mazeretlerim
Günahlarım daha ne kadar acıtabilir ki canımı
Kaçıyorum hepsinden
Oyalıyorum hiçbir yere tutunamayan gözyaşlarımı
Oyalıyorum satılık bir levhada asılı duran yalnızlığımı
Çaresizliğim baş ağrısı
Sustum, söyleyemedim
Ne zaman seni düşünsem içimde bir yerler acıyor
Bir sağıma değiyorsun bir soluma
Hiç mi gözlerin görmüyor geçerken düşüncelerimden
Çarptığın yerler bir daha iyileşmiyor sevgili
Dur, kıpraşıp durma ruhumda / yokluğunun resmini çiziyorum tualime
Ne kadar da büyük görünüyor!
Ki hiçbir şair anlatamaz çıkardığın yangını
Ondandır toplayıp tüm küllerimi
Sarıp sarmalayıp bir kese kağıdına
................................sana armağan ediyorum…

GM