ölüm uykusuna doğru uzanıyor kalbim
yorgun geçen zamanların ortasından
bana baktığını görüyorum senin
denize kırmızı giydirilmiş elbiseyle
öyle
Öyle
beni sevdiğini düşünüyorum
saçlarımı uzayan tırnaklarımla tararken
eskisi gibi kandırmıyorum kendimi
sabah ışığında aynadaki yüz benim
yüzümü sana bırakıyorum
sırtını yalasın diye bir dil
özlemişsindir belki.
öyle
insan yaşlandıkça
korkmuyor gittiğin günlerden sonra
ve umut
hiç bir şey ummuyor senden
biliyor artık
gelmeyeceksin...
Kayıt Tarihi : 15.6.2023 07:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!