Öyküsü ölmüş kent Şiiri - Okan Kurdoğlu

her şiir imgelerle süslenir
her kentin memelerinde sürgün
kent gözyaşlarına hazır göz gibi bakar
bekler küllerini
cellat sessizliğinde akarken zaman
kavalını çalıyor aç erguvan
ikiz doğurur yılan kuytuları
yürüdüğüm yollarda
toz
duman
kozalak
tenhada tecavüzden kalan çığlık
o çığlıklarda kaybolan küfürler
ayaklarımın altında ezilen sokak ışıkları
ışıklara düşen hançer gölgesi
burjuvanın çıngırağına kalmış Arhavi
siliniyor künyeler ses yok seda yok
ölüler diriler birbirine karışmış
kent kendi kalbini yiyor
kavalın çalıyor aç erguvan
tenimiz aydınlığa hasret
aydınlık tutsak
acımak rafa kalır katliamlar sürer
takvimlere düşer börtü böcek
anlamıyorsunuz beni kadife şehir
ve düşünmeyi unutan sağır renkli beyin

kör kalmış kentin öyküsü
dilenciler asaleti tırnaklıyor
ne su kalmış ne ağaç
ne adam
gitmeliyim diyor içimdeki çocuk
kürtaja düşmüş tabiatin
yolculuğu başlıyor
kimin o yılan eller
taş makineleri
greyderler
kömür ocakları
ve dimamitler
derelerede yaftalı sürgünler
koparılır etimiz birer birer
deşilen rahmi çağın
beddua dilimizde apolet
katil olmaya koşuyor illet
horoz ötüşünde kamilet
ne güzel akardı mavi gözlü çocuktu
öperdi dallarını uzatmış çam ağacını
arada dolunay bakış
bakışlarda cennet tadında şafak
işte kelebekler resimler çizerdi yeşil tuvale
işte yapraklarda çiğ taneleri
berekete türkü söyleyen kraliçeler
bir mayıs düşlerindeki işçiler
gelir aklıma
birazdan umutlar tabutla dolacak nafile
birazdan gelecek kaç boğumlu sürgünler
tutsak düşmüş apaçi ile
beyin fırtınasına koşuyor kent
bir melek kırılır avuçlarında yıldız taneleri
öyküsü toprağa akar
rotatiflerde ağlamaklı puntolar
gizem Akdeniz melek olur düşer karanfile
kavalını çalıyor aç erguvan

yağmur çırılçıplak düşer
üşüyen çiğ etimiz
çığlıklarda gardiyan titremeler
sermaye ustura ağzı
bilemekte gavur ustura ağzını
kendi ölüsüne bakar kamilet
ortalıkta yılan düdüğü
kapisre köprüsünde bir isimsiz köçek
zamanda kıyamet rengi
unutulmuş bin yıldır var olan çırılçıplak yüzümüz
kalbimin ülkesinde bitmeyen işgal
kavalını çalıyor aç erguvan
yalnızlığın notasında ümidim var
bir gece gözbebekleri içinde gelecek yarınlar
ya
rın
lar
………