Öyküde'ki uykusuzluğum

Sokaklar kimleri taşıyor ki
en çok kim bozuyor bu kuralı
delinmiş bir gökyüzünde
bulutlar ağlmış kimin umrunda ki
su gibi uyuyan düşmanlıkta var sende,
en çok kanatanda sensin beni
anılarım yok artık
bir yağmur altında bir veda besteledin bana
dostlukta olmadı senden yana
en çok da verdiğin sözler
bir büyü içinde huzuruma sundun

unutmak dediğin bir film gibi geldi bana
akşamları her sokağımın başında titrerim
en çok da ıslık sesleri korkutur beni
belki de bundandır
anılarımı hayalini bir kutusuna kapatıp yakmamanın sebebi
varsın sevmesin,acılarda uzun oluyor
her gece bir başkasının doğum günü olmalı
onlar mutlu iken ben kabus dolu açıklanamayan
bir öyküde uykusuzluğum