Kaç yanlışım var ki
Tüm doğruların silindi diyorsun
O kadar çaba göstermiştim bilmeye seni
Sınana sınana öğrendim
Sevgiyi yaşatmanın zorluklarını
En çok sevdiğin çiçeği
En kızdığının ne olduğunu
Niçin yüzünün solduğunu
Gözlerinin dolduğunu
Tamam dediğimde
Sonsuz bir sevgiyi sunduğumu düşünüyordum
Tüm doğrularımın silindiğini öğrendiğimde
Yıkılışımın sebebi budur
Anladığım bir şey daha var
Tüm yürekler orospudur
Sevgiye doymazlar
Aldığın balla yetin çiçek tarlalarından
Soluduğun nefesi tut bırakma
Gece olunca ateş yakma
Yıldızlar yeterli olsun görmene
Ölmene
Az kaldığını düşünme
Hiçbir acı öldürmez insanı
Yeter ki umudun olsun
İşte yeniden başlıyorum
Senin beni yüreğinde tutman için çabalamaya
Önce uzak denizlerden başlayacağım
Renkleri sunmaya
Uzak ufukların bulutlarını taşıyacağım
Hazır mısın
Öykü yeni başlıyor……………
Kayıt Tarihi : 1.8.2005 11:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

my life is a novel demek sanki geçtiğimiz yüzyılın yaşama bakış felsefesini de ortaya koyuyor..roman veya öykü veya kayda yazıya geçecek değerde bir hayat nedir.. Yaşanılası müteferrik yanı ile insanları of be ne hayatlar var dedirtecek cinsten bir hayat çağrışımını barındırmıyor mu bu ifade..
yaşanılası bir hayata özenmek kınanası bir şey değil elbette..çağdaş tanımı ile idealizm bu aslında..
ama idealizm yine de bana 'kendindenlik' vasfının altında bir alt küme gibi gözüküyor..
kendindenlik...böyle bir davranışı sergiliyen insan nasıl bir insandır??..her halde şöyle bir insandır..
O davranır..sadece davranır.. başka bir davranış şekli olduğunu bimeden,kavrayamadan.davranışının ayrıcalıklı üstün veya alçak bir yanının bulunup bulunmadığını sorgulamak için verileri bile bulunmaz bu insanın
böyle bir hayatın öyküsü yazılır işte..ama yaşayan bunun öyküsü yazılacak bir şey olduğunu bilmez..
aslında yapmak istediğim şiire bütüncül bir eleştiri getirmek değil şu an..hatta eleştiri getirmek bile değil..şiir ve şiir okumak arasındaki ilişkiyi göstermek..
şiir yazıldığı zamandan ve hatta yazan şairdeki anlamdan bile büyük bişeydir..harflerin mürekkebi düşmeye görsün kağıda..artık işaretler haline gelen bu mürekkep izleri ,bu işaretler; o mürekkep izlerinin çok üstünde bir büyüyle kuşanırlar şiirde..şiir okundukça ;tekrar, tekrar okundukça artan bir şeydir..saygılarımla
Saygılar...
TÜM YORUMLAR (2)