Övündüğüm Ne Var? Şiiri - Fikret Adımol

Şu gökyüzü altında
Bazı canlarız.
Ne canımız tatlıdır
ne de kolayına ağlarız.
Serttir suratımız,
dalgındır tabiatımız.
Bir nasır iyi bilir
elimizin sıcağını,
bir de esirgemez
sigaramız, zehirli dumanını...
Mevzumuz yoktur
nafakamızdan gayrı.
Gözümüz yoktur
herkesin rızkı ayrı.
Gücümüz çoktur
mevzu eğer
düşeni kaldırmaksa.
Gururumuz da çoktur
biri eğer halimize acıyacaksa.
Yıkılır kalırız da
aman demeyiz,
yokluktan ölürüz de
kimseden dilenmeyiz.

Şu yeryüzü üstünde
bazı canlarız.
Emanet biliriz,
ihanet bilmeyiz.
Kılığımız belki birkaç nesil
büyüktür üstümüze.
Garibanlık tarihten miras bize.
Kibirlenecek neyimiz var
ama kimse de böbürlenemez bize.
Hepimiz sıradan bir gün,
öylesine öleceğiz.
O güne kadar her cenazeye
birkaç kürek toprak
ödünç vereceğiz.
Tek bu alacağımız olacak
güzel hayattan.
Bununla da elbette övüneceğiz.

Şu gök ile yer arasında
bazı canlarız.
Canımızı veririz de
kimseyi satmayız.
Hayatımızı paylaşır,
paylaşanla anlaşırız.
Dengimizi severiz,
sevenle sevişiriz.