Ova Şiiri - Arda Gürbüz

doğdum kozmopolit bir ovada
karmaşada, usturada, kovada
kimyasalların içinde
ergen cesetlerinin ortasında

domuzuna yaşıyorum
ihalelerden ihanetlere gererek göğsümü
gözlerim gözlerini gördü mü
inancımı kaşıyorum

yılışıyorum davanın gizemli notasına
alışıyorum nefretimin kotasına
yeteri gelmiyor artık temizlik planları
biz de detaylandırıyoruz ballandırarak
vahşete olan imanları

kestim sesimi
güzelin nefesini kestiğim gibi
baktım ovaya
güzelin gözlerine baktığım gibi
ve terk ettim ovayı
güzelin birini terk ettiğim gibi
ve düştüm kedere
güzele düştüğüm
vahşetin nökerine dönüştüğüm gibi…