umutlarım camekan bir asansörde
kat be kat çıktılar
bir, iki, üç, dört,...otuzdört
yaşamı gördüler
bildiler iyiyi-kötüyü
ağladılar-güldüler...
otuzbeşinci kattayım
burada asansörü durduruyorum
devamını yürüyerek çıkacağım
merdivenlerden, yavaşça
yukarıya
belki de aşağıya
kim bilir...
Kayıt Tarihi : 25.5.2005 11:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)