Otuzbeş Yıl Heba Şiiri - Nebi Ünler

OTUZBEŞ YIL HEBA…

Baktığımız, aynı yıldız, aynı ay,
Gördüğümüz, ayrı dağlar, ayrı çay…
Sen Kozan’da, ben Gediz’de, ayrıyız
Ben unuttum, sen okuldan isim say.

Ticaret liselim derdim bir zaman,
Otuzbeş yıl heba… Hasret pek yaman…
Yaban goncalardan diken derledik,
Biz aciziz, kader, felek kahraman.

Çatık kaşın yaydı, kirpiğin oktu,
Bulutlu gözlerde mazeret çoktu…
Kimseye yar etmem demiştim amma,
Dünürcü övüncü, bir iş im yoktu.

Duymuştum bankacı, istikbal varmış,
Çaresiz yiğitlik, utançmış, harmış…
İş işten geçince, girdim banka’ya
Neylerdim cananı bir şanslı sarmış.

Dilerim mutlusun, mutlu kalırsın,
Dileğin ne ise onu alırsın…
Yılgın Yağmur diye anma adımı,
Mazi hatırına, bende sabırsın!

Otuzbeşyıl heba... Pişman değilim.
Arada bir sana, sana meyilim.

Adanasız, 22.10.14 - 07.43 Yılgın Yağmur