Otuzbeş Yaş Gençliğinin Ölümü

Ellerinde taşıdıkları, alazların saldırışı
dişlerinde çoğalır
Seyreylersin tarihin ilk günah tohumlarını
Ayakların kesilir yerden, yıldızlara değersin
Güneşe urganla yaklaşmak, seninkisi
Seyre dalarsın, gecenin aç yalnızlığında
Zamanın boyutunu boylar, urganı boynuna geçirirsin
Aldanmış mutlu insanlar gibi
Neon ışıklarıyla sevişirsin...

Kaç zamandır gözlerin kan çanağı
Bir cıgara sararsın, tek kağıtlı
Seyrine dalarsın
Yedi rengin, dört iklimin pınarlarına düşeli
Boğulmak, saflığının nar olup çoğalan alazların uçurumunda
Otuzbeş yaş gençliğinin ölümünü seyreylersin...
Bir soytarı kenger dikenine yamanır
Bir diğeri; çömelir çilingir sofrana
Kızlık kanın demler...
Ay değer gözyaşlarına
Şafak girer koynuna
Susuz mahsülün vebali, uzun, uzadıya mıhlar seni
Böler med, cezir uykularını
Şiirlerin mısralarında ağlarsın
Yazıpta unuttuğun mısralarında
Ayak uydurur gözyaşların, seyreylersin...
Kirletilmiş mevsimlerden geçersin
Ve tak, tak sesler ıslatıp geçer seni
Gün yok olur, gece yok olur
İlkin direncin erir
Sonra köpürür, köpük-köpük
Güneşi yıkarsın
Ay'ı paklarsın
Gözlerin parıldar
Gözyaşların erir
Yanardağ lâvında yıkanırsın
Dökülen gözyaşlarını mağmalarda tanırsın
Maestro eşliğinde, nefis bir senfoni dinlersin
Feth edilir gençliğin
Alnın öpülür fasılasız
Seyreylersin...