Otuza Doğru Şiiri - Mehmet Tahir Sevim

Hayal meyal derken yaşım ta otuzlarda
Beni ayıltmaya yetecek bir tokat gibi
Büyüdükçe büyüdü acılarım
Ve büyüdükçe hayallerim, ben küçüldüm

Âşık mı olmadım zamanında mecnun gibi
Gürz mü sallamadım dağlara Ferhat gibi
Yâre sevgili mi olmadım güle bülbül gibi
Ne çare ki uzadıkça ömrüm karmaşıklaşmakta

Hayallerimin çerçevesinde izlerken hayatı
Zamana karşı çaresizliğimi anlamış gibiyim
Ve sürüklendim sona doğru umutsuzca
Bir çıkmaza doğru, hiç beklemediğim

Ne Leyla yar oldu bana, ne şirin güldürdü beni
Nedenini bilmediğim acılar doldurdu yüreğimi
Ağır geldi sırtıma yüklenen, hayat suyu bildiğim
Çaresizliği ben görüyorum işte, dizlerimin gücü bitti

Merdivenin tam orta yerinde çaresiz kaldım
İnişi düşünmek ağızla kuş tutmak gibi
Çıkışı düşündüm bataklıkta çırpınmaktan korktum
Ve bilirim bu yaştan kurtulmak imkânsız gibi

Bundan sonra hayat ne edecek bana bilmem
Hayatın sonuna yaklaşıyor gibiyim
Artık güç diye umut besleyemiyorum
Oku on ikiden vurmak geçici bir hayal gibi