Otuz Beş Şiiri - Olcay Arslan 2

Bugün otuz beş oldum.
Sigara söndü dudağımda.
Adsız kadınlar geçti içimden...
Biraz lavanta, biraz küf kokuyordu.
Gözlerim yeşil değil artık.
Yeşilin ne demek olduğunu unuttum.

Sokaklarda aradım seni.
Posta kutularında...
Çocukların gülüşünde...
Bakkal defterlerinde belki...
Bulamadım....

Kuşlar da terk etmiş çatılardaki şiirlerimi.
Ceketimin cebinde eski bir fotoğraf.
Bir yanımda sen gülüyorsun...
Sol yanımdan susuyorum.
Derin bir nefes aldım az önce.
Ölüm gibi kokuyordu.
Yıldızlar geceden kalmaydı.
Sabaha çıkmak istemedim.

Yokuşlar hâlâ aynı.
Ben aynı ben değilim.
Ayaklarımda kırgınlık...
Ellerimde cezası çekilmemiş aşk.
Seninle geçmeyen zaman...
Yokluğuna daha çok benziyor artık.

Rüzgâr alnımı öptü az önce.
Senin dudakların sandım.
O kadar inandım ki buna.
Şiir yazıldı içime usulca.

Sonra mezar taşı konuştu bana.
Sevdiğin burada, sen hâlâ uzaktasın.
Oturdum. Ağladım.
Toprak bile alışmıştı sana.
Sensizliğe alışamadım.