Oturup Bir Kenara Şiiri - İsmail Türkmen

yazmak isterdim duyguları dizelere
oturup Karahisar'da bir kenara
soğuktan büzgün yürürken insanlar
konuk caddesinden aşağı yorgun
zihninde bin türlü düşünceler gezgin
yazmak isterdim duyguları dizlere

istiklal yokuşunda kar var mıdır bilmem
olsa kesin kızaktan aşağıya inmem
kardan adama döndürse gökyüzü beni
sakınırım bir zerresini bile düşürmem
kenara oturum sessizce seni düşünmem
yazmak isterdim duyguları dizelere

tok çekiç sesleri gelirken geçmişten
demirci arastasından aşıp taşhanlara
hasret kaldım dostça yarenliklere
derken aklımın bir köşesinde eski günlere
yürürken düşlerimde yaşanmamış hallere
yazmak isterdim duyguları dizelere

elimde kalem, zihnimde dizeler eski
düşüncelerde bir garaysar dergi
dünden kalmış yüreğimde acılar sanki
kale burçlarından dökülür yaşlar inanki
hasret yakmış yüreğimi zemheri ayazı sanki
yazmak istedim duyguları dizelere

yürürken salı pazarında dalgın yorgun
ben seni düşünürüm gurbette solgun
düşlerim hasretle hınca hınç dolgun
Küpcüler yokuşunda dizlerim dongun
yazmak isterdim duyguları dizelere

kış üşütür bedenleri zerrre zerre titrer
hasretin gözlerde buram buram tüter
aldırma yangın gönül vuslat yakın biter
er geç yaşanır Garaysar'la kurduğun düşler
yazmak isterdim duyguları dizelere
İ.TÜRKMEN