Oturma Şiiri - Nurettin Kurtuluş

ortadoğu sokaklarında çocuklar
gülüyorlar
ağlıyorlar
ölüyorlar
ortadoğu meydanlarında çocukları
güldürmüyor
ağlatıyor
öldürüyor
bir takım insanlar
ortadoğuda bir çocuk Ahmad
Filistin topraklarından
dört arkadaşı
İsrael’de
öte yandan
gülüyorlar insanlara
meydanlar ve sokaklar boş
biz oturuyoruz
Ahmad o dört çocuğu yaşatıyor
birinde yüreği üçünde diğer organları
meydanlar ve sokaklar suskun
biz utanıyoruz
aşk dolsun sana Ahmad’ın babası
oğlunu ve çocukları yaşatıyorsun
insan olduğumuzu anımsatıyorsun
barışa ne katıyoruz
der gibi
oğlun Ahmad gözlerinin içinde
dönüp bize bakıyorsun...

Nurettin Kurtuluş 12 Kasım 2005 Hannover