Otoyol Kenarlarında Farkedilenler

pârizyen dudağını öptüm kauçuk heveslerin..
Tutkuyla gelişti, memelerindeki kan hücreleri,
damarlarında geziniyor bakışlarına yansıyan
alyuvarların..
bakışların
öldürüyor yüzümdeki etcil melonomları..

yol kenarına attığın heveslerine asılı
doğum günü süslerinden ulaştım,
adındaki zarif peltekliğe..
defaatle ezberlenen yüksek planların
.................hesapsız dil sürtçmesinde
.................duydum protez kederlerini

tanrısal algoritmaların sana söylemem için
önerdiği sürtçmüş kelimeleri bütünlettim
………………………………..ankarada, kitapçıda
son bir anlatım satın aldım, dipte kalan bozuklukla
işlevsel zıtlıklarını buldum, cep yakan nüansların..

lehimlendi kumbara içi, dolu dipnotlarım
oyuncaklı ve yaramaz çocukların sıkışıp duran fermuarlarında.. ilmek ilmek saydığım...

ulusal bir geometri diliyle
sonsuz sayıda açıyı bakışlıyorum yüzüne
güneş saatlerine uyan vakitlerde

ve..

gölgemizi ulusal tasarlıyorum bir akşamüzeri için
bol su içip saçlarımı salıyorum rüzgâra
zinde kalıyorum, evrensel kaybediyorum kilolarımı makarnasız..

geçiyorum otoyol kenarına attığın heveslerinden
tüm isyanıyla uzayıp giden raylarımla…
camarosuz harvest’sız …
……………………………………….son sürât biletlerimle.
son sürât evrenselliğiyle..