Otoportre Şiiri - Fırat Öncel

-toprak emzirsin beni
ruhum öksüz yezida...-

resim yapmayı öğrenmeliyim.
ne zaman bir şiire niyetlensem,
çıkmaz sokak.
ney'le vurulacaksam, hazırım.
az yaşamışsam;
çok sevdiğimdendir.

yalandan bir dicle giyiniyorum.
belki benliğim aklanır kıyısında.
dilek tutmayı bıraktım yezida;
her gün boşuna kayıyor güneş.
en sevdiğim ressamlar deliymiş
bu delirtiyor beni!

kirli yeller çekilin üzerimden.
tırnaklarımı uzattım,
yoksa gök incinecek.
acı dil yalanı deliğinden çıkarmışmış
-benim umrumda-
bir adım daha kaldı şerre kadem basmaya...

bugün düğüm günüm
her gece riya görüyorum döşümde
boyaların sinmiş tenime.
bügün düğüm günüm
tanrım n'olur renk kat ölüşüme...