Ben şimdi bir gölgeyim diyarımda
Dokusu sır gibi saklı benliğimin.
Can aynam paramparça
Silindi yüzüm…
Ey Adem!
Anımsıyorum seni gıyabında…
Piç değil şu yanağı hamur çocuk
Elleri tatmadı çamur çocuk.
Özlediğin rahmin rengi
Ölüm değil bilesin.
Güneş sabahı unutana dektir özlemin.
Her doğum karanlıktan getirir kehanetini.
Ey çocuk!
Aşkın, azabını besler unutma!
Ve yeniden doğana kadardır,
Havva’nın sıcak rahminden şüphen.
Havva ya!
-Bu yordamsız kederin sessizliği evinde-
Omurga, kadının erkekten çaldığı tek şey değildir.
Bilirim…
Eşya/sızım…
Aklım bir kutup
Kalbim bir kutup
İnat erdemdir ademoğluna.
Giyin be yalnızca cinsel uzvun dışarıda kalsın çocuk!
Tanrı kadar susarsan tanrılaşmazsın çocuk.
Her öykü zifiri karanlıkta semenle yazılmaz.
Aklında bütün acılara yer aç.
Bütün şiirlerime mahremin sınırında yer açtığım gibi.
Ve bekaretini dizelere örmekten vazgeçme!
En büyük sır aynadadır çocuk.
Silinsin yüzümüz.
Kayıt Tarihi : 6.12.2009 10:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!