Otomatik Yanan Sensörlü Lambalar..

Otomatik yanan sensörlü lambalar bile yok sayabiliyorken beni
hangi kapı aralığından içeri uzansa gözlerim
bir yalnızlık
kilit vuruluyor bakışlarıma...
görmüyorum gözümün önümdekileri
hissedemiyorum sevgiyi, aşkı ve nefreti
sadece
şişe dibinde kendini bulmuş ayyaş gibi
köşe başı kusuyorum içimdeki özlemi...!

yanlız insanlar
yalnız hayatlar
ve
yalnız aşklar

herkesin bir yalnızılığı var zulasında,
iyi ya da kötü gün dostu,
sevgili kazığından sonra azık niyetine de olsa.
uykuya aç şizofreni gözlerin kapanma evresinde
yanıbaşında bekleyen kutsal peri tadını
hiç hissedemedi dudaklarım,
ay kırarcasına süzülürken perceremin camından
odamın mahremine..

nefes almadan uyumak,
yürümeyi bilmeden koşmaya çalışmak gibi
elektrikler kesilmemişken
otomatik yanan sensörlü lambalara yakalanmadan,
merdivenleri karanlıkta tırmanmak olacak iş mi?