Neden hala otogarlardaki kızlar bana ilham veriyor?
Neden,
Onlara bakınca içimin bir yeri acıyor?
Büyüdük,
Okuyan, çalışan bir toplum olduk.
Okumak, çalışmak kız, erkek tanımıyor.
Neden bu sızı dinmiyor?
Defalarca soruyorum bu soruyu kendime,
Bütün sorularım karanlık, dipsiz bir kuyuya gidiyor.
Neden sonra içimden bir ses,
Utangaç bir ses,
Onlar büyümüş, okumuş da olsalar,
Ayrılık,
En çok onlara dokunuyor diyor.
Çok merak ediyorum.
Doğru mu söylüyor?
21 Aralık 2011 Çarşamba
12:50:07
Kayıt Tarihi : 21.12.2011 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Elbette otogarlarda, tren garlarında bekleyen kızlardır bu şiiri yazdıran. Başka kim yazdırabilirdi ki?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!