Halk Otobüsünde Yolculuk

Kiminin elinde kartı,
Elinde kiminin parası.
Herkes otobüs bekliyor durakta,
Biniyor gelen sırası.

Tıklım tıklım dolmuştur,
Yoktur adım atacak yer.
Eline mi alsın insanlar ayakları?
Birden duyulur şoförün narası,
-Yanaş yanaş,doldur boşlukları!
Hazır edin paraları,önce para,
Unutursun munutursun sonra,
Açma yüreğime yara...

Birbirine karışır sesler,bağırışlar,
Bulamaz,kaybetmiştir birbirini eşler.
-Haydi kardeşim verin paraları!
İlerleyin arkaya,arkadan inişler!

O kadar sıkışıktır ki,
Koyacak yer yoktur elleri.
Bir vatandaş bağırır,
"-Şoför bey,hava alamıyoruz,
Çalıştır klimaları,aç pencereleri! "
-Kardeşim,siz verin ücretleri,
Ortada boşluk var,yanaşın ileri!
Nefesler yakmaktadır enseleri.

Feryad eder bir müşteri,canı yanarak.
-Elim sıkıştı şoför bey,aç kapıyı!
-Kardeşim sen önce parayı ver parayı!
Şoför açar kapıyı, biraz oyalanarak.

Kimin eli kimin cebinde dolaşır,belli değil,
-Kardeşim ineceğim ben,geçeyim biraz eğil!
Şoför bakarak aynaya,sert bir ifadeyle bağırır,
-ilerleyin,bakın arada boşluklar var!
Bir müşteri kızgın,şoföre seslenir,
Şoför bey,artık müşteri alma yeter!
-Karışma sen,gönder,bozuk olsun paralar!

Otobüs garip homurtular çıkararak,
Yanaşır başka bir durağa sallanarak.
Hücum eder müşteriler kapıya bir ümit ile,
Değil kendileri,giremez içeri nefesleri bile.

Şoför kapıdan uzatır elini,
Yine tutamaz dilini.

-Önden peşin verin biniş bedelini,
Arkada yer var,arka kapıdan girin içeri.
Görülüyor ki,sıkıntılar ortak orada,
Yalnız bir fark var arada,
Birinin derdipara,gözü parada,
Diğerinin derdi yer bulmak arabada.