Koltuğa oturunca, bir kadın geçemedi,
Müsaade laflarına, önce cevap gelmedi…
Sonra sözler edildi, hakaretler ayyukta,
Kadın ki asabiydi ayaktaki hiç duymamakta…
Oturan konuşuyor görgüsüz tipsiz, diyor,
Her çeşit lafı edip diğerini kınıyor…
Küfredilen ki üzgün, dudakları kıpırdar,
Dua ediyor gibi sabırla Rab’bi anar…
Yani tekli bir kavga kadınlar arasında,
Şahsiyetsiz tavırlar daha da saldırmak da…
Çirkin, tipsiz denildi, muhtereme insana,
Konuşsam saldırırlar, varamam yanlarına…
Çirkin fakat onurlu, dudakları kıpırdar,
Rab’den sabır öğrenmiş, melek olacak kadar…
Müsaade istemişti başka da suçu yoktu,
Evvelden var mı bilmem, zaten bunlara toktu…
Yüreğimde hissettim, şiddet ile kınadım,
Şükür bekârım dedim, şahsımı alkışladım…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 17.9.2014 00:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!