Otobüslerde Şiiri - Önder Yücel

8 yıldır otobüslerdeyim,
8 yıldır birinden iner öbürüne binerim,
8 yıldır şehir içi otobüslerde yolculuk ederim.
8 yıldır İ.E.T.T.’ nin misafiriyim...
8 yıldır somurtan otobüs şoförlerine rastlarım
Ama;
Beni güldüren, umutlandıran otobüs şoförleri de vardır.

8 yıldır annesinin kucağında ağlayan bebekler gördüm,
Annesinin yanında oturan uzun saçlı, annesinden uzun,
Güzelliğini annesinden almış bebekler de...

Kavgalar ettim otobüslerde,
Dostlarda edindim kendime.

Balık istifi gibi dizildiğimde oldu,
Yayla sanıp yayıldığım da.

Kadınlara değmek için can atanları da gördüm,
Değmemek için ecel terleri dökenleri de.

Çok insan tanıdım otobüslerde;
Genci, yaşlısı, güzeli de oldu.
Çirkini, huysuzu, kibirlisi de

Çoğu zaman sohbet ettim
Yaşlılarla,
Daha çok dinleyerek.

Çoğu zaman kesiştim yurdumun güzel
Kızlarıyla,
Daha çok konuşmayı ümit ederek.

Penceresinden dışarı baktım;
Kimi zaman burnunda sondaj çalışması yapan adamlar gördüm.
Kimi zaman elele giden sevgililer.
Kimi zaman kırmızı ışıktan faydalanıp öpüşenleri.

Röntgencilik yaptığım da oldu,
8 yıl içinde
Etekli bayanları,
Kimi şoför mailinde
Kimi ön koltukta.
Arka koltuktaki kızları seyretmişliğim de olmuştur.
Ve yakışıklı erkeklere de bakmışlığım olmuştur,
Karizmatikleri de
Kendini farklı kılmak için uğraş verenler erkekleri de.

Çocuklarla el sallamalarımda olmuştur,
Dil çıkartmalarım da.

Yanımızdan tın tın giden yaşlı arabalarda gördüm,
Yanımızdan nasıl geçtiğini görmediğim arabalar da olmuştur.

Nazım okudum dün gece evde,
Otobüslerde de okurum Nazım’ı

Şiir de yazarım otobüslerde,
Evde yazdığım gibi.

Nazım’dan ilham almışlığım da olmuştur.
Orhan Veli’den Yahya Kemal’den aldığım gibi.
İlham almak isterim belki
Ama;
Taklit etmek istemem,
Sevmek isterim belki Nazım gibi,
Ama;
Sürülmek istemem.

8 yıdır otobüslerde düşündüğümde oldu,
Uyuduğumda.
Yazdığım da oldu
Yazıldığım da.