Otobüs Durağı Şiiri - Ümit Tuna

Her gün aynı saatte,
Her gün aynı yerde,
Birbirimizden habersizce,
Buluştuk seninle hep sabahın köründe.

İlk zamanlar ne sen benim,
Ne de ben senin farkındaydım,
Senin yüzüne hiç alıcı gözüyle de bakmadım,
Ta ki o gün gelene kadar.

Yanıma sokulup,
Bana fazla otobüs biletin var mı dediğin anda,
Vardım güzelliğinin farkına,
Işıl ışıl parlayan gözlerinle.

Aşık olmaya başladım ben sana,
Çıkartıp verdim cebimdeki son bileti,
Bindin otobüse gittin,
Sen giderken ben dedim ki.

Yarın yine aynı saatte, aynı yerde
Ertesi gün olduğunda,
Sabah kalktım telaşla.

Aynanın karşısına geçip süslenmeye başladım,
Babamdan yadigar kravatı da taktım,
Otobüs durağında ki o kız için,
Bekledim aynı saat geldi,
Hala gelmedi.

Bekle biraz daha şimdi gelir dedim,
Saatlerce içimde bir ümit,
Bekledim,
Gelmedin.

Kaç gece rüyama girdi yanıma gelişin,
Benden bir bilet işteyişin,
Kaç defa sabah sabah durakta seni bekledim.

Otobüs durağında ki o gizemli kız,
Sen hala gelmedin,
Benden bir bilet istedin,
Acep sen o biletle nerelere gittin,
Hiç dönmeyecek misin?

Tam senin farkına vardım,
Yıllardır aradığım aşkı bir anda yakaladım.

Ama daha sana ilanı aşk etmeden,
Söylesene nerelere gittin sen.

Şimdi söylüyorum sana,
Sen belki duymuyorsun beni,
Seni seviyorum otobüs durağında ki gizemli kız,
Duy artık beni.

İsmini bari söyle bana,
Ne diye hitap edeyim ben sana,
Bir gün geleceksin o durağa,
Karşımda gördüğüm anda,
Aşkım dersem sana,
Kızar mısın bana? ...

ÇILGIN MUHASEBECİ