Otobüs beklerken Şiiri - Esra Birge

Karanlık suları sever misin?

Ben sevmem hep te korkutmuş tur.

Çocukluk karanlıkları gibi...
Şehrin ışıkları unutturur karanlığı.

Gündüzün yeşil, beyaz renkleri akşam karanlıkları ile rengini unutturduğu gibi

Tıpkı senin uyku boyunca gece hiç gelmemen gibi

Kalabalıklar arasında en çok sesin en çok sevgin hissedilir

Gece her şeyi yutmuş gibi seni de karanlıklar da kaybettiriyor

Öyleyse gecenin boğazında kal,
Kal ki gündüze kussun seni

Zaten gece sıfır gibi her şeyi yokluğa çeviriyor

Gündüz gibi varlığın doğar aydınlığa ve gözlerin beyaz perdesine

Sen, bastırdığım tüm sesler ve görüntünün eseri

Sen karanlıkların yuttuğu yaprak sesleri

Ve sen ellerinle kuş tutan kalbini uçuruveren...
Öyle ki her şey senin ellerinde yeniden can bulur
Gözler senin için kapandığında ruhları mutlu eder...

Düşündüğüm de seni yalnız geçer, gider karanlık korkular...
Korkuların aydınlığı doğar,
Duvar olur, gökte siyah kanatlar belirir...