Ötme bülbül Şiiri - Kemal Tekir

Bülbül neden gül dalında,
Ötersin avaz avaza.
Hasret mi kaldın
Sübhana,
Sen de yüce "Yaradana"

Bülbülüm sen de kafeste,
Ötme aheste aheste.
Yaralıyım zaten bende,
Gel sende yaramı deşme.

Yoksa benim gibi sen de,
Düştün mu gurbet ellere.
Ateş mi düştü yüreğe,
Bencileyin ha seninde.

Düştün mü sen ah-u zara,
Derinmi yürekte yara.
Çağlar mısın benim gibi,
Söyle sen de Hak aşkıyla.

A bülbül bu Dünya sana ,
Dar mı geldi söyle yoksa.
Hasret mi kaldın
Rahman'a.
Söyle sen de Yaradana.

Ey bülbül bu Dünya fani,
Geçici ikamet yeri.
Hayat fani,ölüm ani,
Var mı gidip te geleni.

Her nefis, ölümü tadar,
Açılır başka boyutlar.
Sonsuzluk yolcusu canlar,
Ruhlar ölümsüzdür dostlar.

Oku demiş,Rabbim bize,
Okuyalım kalp gözüyle.
Cebrail akli meleke,
Arif olanın gözünde.

Yönelelim Rabbimize,
O eşsize,benzersize.
Ol"kün fe yekûn emriyle ,
Kainat oluştu sesle.

Ne güzel yaratmış bizi,
Rabbim,özene,bezene.
Donatmış türlü nimetle,
Halef kılmış kendisine.

Eşrefi mahlükat demiş,
Rabbim Adem oğlu bize.
Layık olmak bu sıfata,
Amellerle,takva ile.

Kemal Tekir
Eğitimci ,şair, yazar