Ötme Bülbül Şiiri - Adem Armağan

Adliye önünde çınar ağacı,
Vatanda paryalık,zorumuş dostlar,
Yurdunda gariplik,zehirden acı,
Vatanda paryalık,zorumuş dostlar,

Harama hürriyet,helala yoktur,
Taşlar bağlı,köpek sayısı çoktur,
Dertler azar,deva olmuyor doktur,
Öz ülkede garip olmak ar imiş.

Kur’an dersi almak,yasak çocuğa,
Sel afeti olmuştur,girme otağa,
Bakar mısın,viran olmuş şu bağa,
Kendi vatanında,çile var imiş.

Okulda başörtü yasaktır kıza,
Teli koparılmış,baksana saza,
Sarhoş şoför artmış,oluyor kaza,
Bülbülün derdi de, âhuzâr imiş.

Kul Armağan zormuş fikir çilesi?
Nesli mahvettiler! çıkmıyor sesi,
Halkı sindirmişler,evet herkesi,
Haçlılar bizlere güya,yâr imiş!