Otizmli çocuk haklı tüm davranışlarıyla,
Yol yordam olmayınca haklı tavırlarıyla…
Hiç bakmıyor gibiydi etrafındakilere,
İsmi söylendiğinde seslenen kişilere…
Hiç duymuyor da değil ama biraz yorgundu,
Yarı dargın şekilde biraz da umutsuzdu…
Etrafta herkes insan bencilliklerle dolu,
Tek çıkarı kalmazsa vicdansızlıktır yolu…
Bu yüzden de hiç bakmaz seslenen kişilere,
Yalan yanlış çeşitten nefsi düşüncelere…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 5.1.2021 18:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!