Genelde perişanlar ya da yalnız kalmışlar,
Katlanamayan kullar sabra inanmamışlar…
Yeminler tutulmamış şu geçici dünyada,
Çocuk, otistik diye bakılmamış feryada…
Oysa katlanılsaydı çocuğun durumuna,
Varmak mümkün olurdu sevgi bağlamına…
Nefis mi engelledi aileni yık, dedi?
Yapayalnız kalmazdın üstlenseydin bu derdi…
Yanlış yapanın hâli genel itibarıyla,
Doğru yaptım, diyemez yürekteki yarayla…
Vicdan rahat etmezse dönmek ister geriye,
Der, tekrar kavuşalım varalım bir sevgiye…
Her aile bu değil huzurlu olanlar var,
Çocuklarını sevip kucaklayacak kadar…
Rab rızası gerekli otistikte, downluda,
Rab ne takdir etmişse kalmalı doğrularda…
Dememeli, “Doğurdun otizm tablolu çocuk,
Ya da al çocuğunu giydir sırtına gocuk…
Çık, bir daha da dönme çünkü ayrılacağız,
Bir yanlış karar ile tepetaklak olacağız…”
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 8.1.2019 02:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/08/otizmli-cocuklar-ve-aileleri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!