Zannetme ki geçecek sabah kalktığın anda,
Ya da bir tür rüyadan uyandığın zamanda…
Anne için hep acı baba için sıkıntı,
Toplum için bir yük milletler için yıkıntı…
Uyur ve uyanırsın unutabilmek için,
Uyuyamadığından onu hiç silemezsin…
Otizm hafızandadır ipleriyse boynunda,
Sürükleneceksin, varlığının yokluğunda…
Ta ölünceye kadar bedenin otizmledir,
İşin gücün her şeyin meşgul edilecektir…
Kayıt Tarihi : 16.1.2021 19:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!