Otistikler Aynı

Ne yaşıtları ile oyun oynamak ister,
Ne de sosyal bir yönden ortak oluşum bekler…

Ne gözlerine bakar söz söyleyen de olsa,
Ne de adına tepki şahsı çok kez anılsa…

Kayıtsız bir hâl ile duymuyor gibidirler,
Dost akraba da gelse yine ilgisizdirler…

Onlar, tek başlarına yalnız yaşamak ister,
Ne bir duygu ne de düşünceyi önemserler…

Onlara laf da vursan şahsına aldırmazlar,
Bakmadıkları gibi senle hiç konuşmazlar…

Mühim bir vaka olsa pek üzülmeyecekler,
Ya da bir kutlamaya sevinç gösteremezler…

Ne dünya ne ahiret ne gelecek kaygısı,
Ne mal mülk sevgisi ne de bir tür baş ağrısı…

Rol de yapamıyorlar doğal olduklarından,
Ya da hayal dışına pek dalmadıklarından…

Bir yöne çekilmezler fikir de savunmazlar,
Ne inanç sahiplenir ne de bir yol ararlar…

Tüm otistikler böyle hemen hemen aynılar,
İstisnalar dışında hep aynı yapıdalar…