On yaşında bir çocuk, otistik konuşamıyor,
Eline ip geçti mi iiii iii, deyip oynuyor…
İp vermesek olmuyor o bir yerden buluyor,
Bez naylonundan alıp bir ip oluşturuyor…
İp, bir hayal ortamı ip onunla dost kardeş,
İp onun ailesi ip onunla hep özdeş…
İp, olmazsa olmazı yanında taşıdığı,
İiii, deyip konuştuğu sürekli anlaştığı…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 20.8.2020 15:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!