Annesi korkmuyordu hayvanları sevmekten,
Hayvan sevgisi ile yürekli düşünmekten…
Üstelik ürkmüyordu vicdan düşüncesinden,
Vicdan düşüncesinde bilinç gelişmesinden…
Her şeyi sevecekti gönlünden geldiğince,
Rabbin masumlarını ruhu elverdiğince…
Belki ilerisinde tavsiye edecekti,
Sevmediysem de sevdirtmem diyemeyecekti…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 6.9.2020 21:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!