Otistiğe Oyuncak Bıraktırılmaz

Elleri güçsüz değil azimle birleşince,
Dik duruş bilinciyle yürekler mertleşince…

Ruhu da kuvvet dolu bıraktır kolay ise,
Hiç boşuna uğraşma bırakmaz istemezse…

Oyuncak, onun gücü kuvveti ve dostları,
Kurduğu hayalleri, alıp kazandıkları…

İleri yönelişi, gönülden verdiği söz,
Gerçeklerin içinde hakkı gözlemleyen göz…

Onlar, duyarsız değil onlar yanlış davranmaz,
Değer verdiklerini zorlasan da bırakmaz…

Oyuncak, dahi olsa onuru, ruhunda var,
Sözleri bozmayacak yemin edecek kadar…

Oysa baba ayrılmış evi çoktan terk etmiş,
Çocuk, otistik diye merhametsizleşmiş…

Masum annesi ile otistik çocuğundan,
Sebepsizce ayrılmış hiç korkmadan arlanmadan…

Demiş, ayrılacağız ve uzaklaşacağız,
Bencilliklerimizle, vicdansızlaşacağız…