Ötesi Yok Şiiri - Ergun Acehan

Birden bire oldu, anlayamadım
Gök yarıldı sanki
Yer inledi
Nefesim bir anda buz kesti
Ve ben öylece kalakaldım..

Kelimeler ağzımda
Göçebe çingeneler gibi dolaştı
Her renk vardı içinde
Ama ben siyahta kaldım

Var ile yok arasında kalırmıymış insan
Kalırmış, evet
Karşıdaki evin penceresinden bakmak gibi kendine
Öyle yakın ama bir o kadar uzak
Seslensem duyar kendim
El etsem görür
Ama gözleri bildik değil ve
Sözleri duyduk

Ben ne zaman karşı oldum kendime
Ne zaman düşlerim düştü
Kendine takılıp, ağız üstü yere..
Hepsi bin bir parça olmuş
Serçe parmağıma batmış biri
Kalan bini, sözlerime
Ne vakit konuşmaya kalksam
Ya kanıyor, ya kanatıyorum
Zamanlı bir uykudan
Zamansızca uyanmışım
Bir nefeslik mum ışığında
Kendimi arıyorum..

Gölgelerin arasında bir benim gölgem yok
Ne bir duvara yansıyorum,
Ne bir insana
Kim ne zaman çekip aldı beni
Kendi ruhumdan,
Bir balık kılçığı gibi sıyırıp
Koydu kenara..

Herşey olabilirmiş şu dünyada
Mavi ölür, zaman durur
Deniz ateş alabilirmiş meselâ
Bilmem kaç bilinemezli bir hayatın içinde
Bir bilenin,bir bilineni olmakken arzumuz
Nasıl bilelimki, bilinmemekmiş sonumuz...

Garip olan
Cevapları bildiğin sorudan
Geçemiyorsun
Niyetlenmişin kendine gelmeye
Çıkmışın yola
Bir bakmışın
Sen yolda yürür ken
Yol da içinde yürüyor..
Gitmeye kalktığın her yer
Yine kendinden geçiyor

Yani, anlaki artık
Yaşamak var inadına, ötesi yok
Kaybediş ve kabulleniş yok
Kaçış yok,
Yok, seni senden alacak hiç bir şeye geçiş yok
Yani benim canım
Sen varsan
Ötesi yok..

07.03.2020