Bıktım anlamsız yaşamaktan
Tuttum ölüme giden eli
Çıktım dağın doruğuna
Kar yağarken ak saçlarıma
Yoruldum zirveye yürümekten
Üşüdüm ölümü beklemekten
Sessizce dinlerken kendimi
Birden uyudum uykusuzluktan
O an uyanmasam;
Ölüp gidecektim farkında olmadan.
Kayıt Tarihi : 12.9.2006 01:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir Japon ailede büyük anne çok yaşlı,yakınları yaşamın acılarını fazla çekmesini istemezler ve elinden tutarak,karlı bir ormana bırakırlar.Geri dönmekte zorluk çeken yaşlı kadın yorgun düşer.Dinlenmek için karların üzerine uzanır.Uyurken donarak ölmek çok acısızdır.Yorgunluktan uyur donarak ölmek üzereyken uyanır, uyanmasa sessizce ölüp gidecektir.Bir ara uyanır.ÖTENAZİ(merhametten dolayı ölüm) gerçekleşmez.
TÜM YORUMLAR (1)