yüreğim çırılçıplakken..........
dizelerimde ölümün kokusu
dudaklarımda acımıtrak türküler
ve böğrümde amansız sancılar varken
ta ötelerden yüreğinle
sen çıkageldin
bütün benliğinle............
önce meltemler esti gecelerime
selamın asilaneydi
vede sızılı
harfler birbir anlamlaştı flu camda
yüreğim kelimelerinle elbiseler giyindi sonra
ki bir büyü idi sanki
narin ellerinden gelenler
kelimelerinin barınağı oldu yüreğim
uzaklardaydın aslında yoktun varlığınla
ama biliyorumki sen fizik ötesiydin
yıldızlarda gökyüzünde ve uzaktalar
ama en zifiri karanlıklarda en parlak halleriyle
doğar içimize ışıklarıyla
sen süreyyam oldun işte
en zifiri karanlığını yaşarken kalbim
ve hislerini kaybetmiş tenim
ışığında kavuştu benliğine.............
kimsin? ...........
sahi kimsin sen? .....
ne demeliyim sana? ..............
ve nasıl olduda kankırmızı gözlerimde
berrak izler bıraktın uykusuz geçen gecelerimde
ve nasırlı ellerimde hisler................
kimsin? ............
gaipten duyulan bir sesmi? ................
yedi deniz ötesindeki tayepre mi? ..............
yeryüzünün bilmem hangi
muhteşem vadisinde açmış
kokusu taa burnumda tüten bir zambakmı? ? ? ? ? ?
kimsin? ............
kimsin? .........
yüreğime çoşku veren bilinmez
bir öykümü?
2005 ölüdenz
İbrahim ÖzğanKayıt Tarihi : 26.8.2005 05:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yansımamı gördüm başka bir yüzde.
bembeyaz, ışıklı, alabildiğine sonsuz.
kaybettiğim yanım’ı buldum sokaklarında.
ışığıyla dağılan parçalarımı topladım.
hiç bu denli net hissetmemiştim.
tanrı’nın eli, yüzüme dokundu.
eskisi gibi değil, taşlar yerine oturdu.
kafamın içindeki sahnelerde kurguladım onu.
düş sandım önce, kanıtlarına çarpıp çarpıp sarsıldım.
akşamları bana sarılan bir meleğim var artık.
yüzünü görmeme gerek yok, elini tutmama gerek yok.
onu ne zaman arasam avucumu ovuşturmam yeterli.
tanrı’nın hayatıma dokunan eli olmalı o.
buradan kim bilir kaç asır uzakta.
ama bir o kadar benimle yaşlanan.
hiç bu kadar iyi olmamıştım.
çember tamamlandı, içinde kendimle kaldım.
oradan biz’e dönüştüm.
ve izlerini her yanımda çoğalttım.
onu sevdikçe kendimi seviyorum.
filmimiz, evrenin perdesine düştü.
yaralı başlayıp birlikte iyileştik.
ve harika bir drama yarattık.
deliliğimiz elverdiğince.
diğerleri gibi değil.
“mutlu sonsuz”!
TÜM YORUMLAR (1)