Ey gül mevsimine doğan çocuk!
Kanayan çiçekler mi getirdin parmak uçlarında?
Dokunduğun her şey renk değiştirdi.
Özgürlük dalgalanıyor, alev almış saçlarında.
Ey suskun, gözleri bağlı uyuyan çocuk!
Bir asrın yorgunluğu mu çöktü, göz bebeklerine?
Çıplak ayaklarını öpen çakıl taşları şahit…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta