Öteki Ankara Ve Biz Şiiri - Fatma Müjgan

Cılga,
dediğiniz o,dar patikadan çıkardım,
çamurlara bata çıka,
Saimekadına,

Ve
bakardım gettodan,
öteki
Ankaraya...

Elektrik yok,
su yok,
tuvalet,
on metre ileride,
dışarıda...

Gençtik,
delikanlıydık,
devrimciydik,gümbür gümbürdü yüreklerimiz,
tertemizdik,
tertemizdi, kirlenmemişti ellerimiz,

Fabrika düdüğü ile güne başlar şehir,
kentte memurlar,
gettoda proleterler oturur...

Elbette var,
herkesin gönlünde biri...

Biz devrimciyiz,
biz emekçiyiz,
biz öğrenciyiz...

Olur mu ya,
öyle bakmak bir kıza....

Onlar,bizim,
anamız,bacımız,canlarımız....

uğruna,
meydanlarda,
ite kalka,hak aradığımız...

bir tek,
bizdedir,
her şeye katık ekmek...

biz genciz,
biz öğrenciyiz,
biz militanız...

Bir kızı,
ölesiye
öylesine,
nasıl sevebiliriz...

Kadifeyi bilmezdik,
ne
kadife perde görmüştü gözlerimiz,
ne,
bir kızın kadife tenini okşamıştı ellerimiz,

Proleterdik,
devrimciydik,
sınıf bilincimiz vardı,

sanayi devrimini bilmeyen,
sınıf bilincinden ne anlardı...

şimdi,
bir bir satıldı fabrikalar,
tek tek düştü kalelerimiz,

Ama biz,
hala devrimciyiz,hala proleteriz,
hala kirlenmedik,
hala tertemiz ellerimiz...