Öte Zaman Erteleri Şiiri - Seyfi Karaca

Belirsizliğe hayat düşüren aralarda sıkışmış kalmış bir tarih
Gelişmesi çoraklaşmış bir kozada, ipler sararken sarpalara
Silinmiş izlerine dolaşıyor söğüt dalları suyun
Kupkuru derelerde adım atasını unutunca halsiz gölgeleri içe işlemişliğin
Güze acıyan üzümler sancıyor ekşi koruklara
Gözü gelmeyen yağmurlara takılıyor ve yazsıcaklığı yamaçlarına devriliyor
Dağları tepeleri dolduran sessizlik
İnsansız bir değirmene taşınır gibi gün
Günün darvaktinde akşamların yorgun seyri
Araya bağlarını bozmuş şarkılar girdiğinde tam kıtlığın
Titreyen sesiyle çığlığa kapılmış bir özlem
Çağla..! diyip kalıveriyor kendi aklındaki ladesi
Ve yaban otlarına ömrü yanarcasına sarılıyor bitkin gelincik
Şimdi sonbahar gibiye yalnızlığına
Gökyüzüne asılı kalmış alacakaranlığın ufkuna benzer
Yeryüzü toprağında oynaşan, öte zaman erteleri

Seyfi Karaca........Kasım / 11