Doruklardaki küheylan, her kıpırdanışında
öpen bahar, koştuğun sessizlik vadisinde.
Ölüm kısar bu can şafak vakitlerinde, umulanın
ışığı parlasa bile, akar yalınlığın içinde, doyumsuz
tatlar evreninde. Duran ve akan damarlar karışır
birbirine, sağılır gece, daha yoğun karanlıklara gebe.
Bırak gitsin varlığın, uçuk çizgilere, senden önce,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta