Öte Şiiri - Sinan Viran

Ruhuma işleyen bir ateş gibi,
Isınmak isterim yanmaktan öte…
Bir ben mi kaldım bedbaht, çaresiz?
Ağlamak isterim, gülmekten öte…

Yalan mı sanarsın, ahvâlim âyan,
Kederli gözlerim, suretim her an.
Mutluluk aradım sermayem ziyân,
Kâr etmek isterim, zarardan öte…

Bir hayâl peşinde koşup durmuşum.
Dünya’ya meyletmiş, şaşıp kalmışım,
“Anka”dır avlanan sarhoş olmuşum…
Avunmak isterim, kanmaktan öte…

Nicedir yaşarım bir meczup gibi.
Gönlümde fırtına, ruhumda tipi…
Bir sahile varmam Mevlâ’nın işi;
Savrulmak isterim, batmaktan öte…

Gafletim âşikâr yalan dolan yok!
Batmışım günaha ziyanım pek çok.
Affına sığındım Allah’ım artık;
Rahmetin isterim, kahrından öte