Öte! ... Şiiri - I Can

Öte! ...
görmüyor musun hala
ve anlamıyor musun! ? .....
yıkık dökük bir enkazdan
küllerinle savruluyorsun...

unutma! ..bu kez otuzlarda değilsin..
mesleğin canından can için heba...
küçük prensesi olduğun mavi ufuktaki sonsuzlukta...
ailen ise çok gerilerde vefada.....
canından can yolcu ırak diyarlara...

elline gelirken; sen nerdesin söylesene..
yerin nerede! ? ilk sırada değer verdiklerin..
ömür heba ettiklerin..söylesene nerede! ? ..
bir de inanmışsın hala ve hala
bebek sevgim diye umut yeşertmişsin....

evren dediğin ne! ? ..
değişen ne! ? ..
tarihin tekerrüründen öte..

yılmayacaksın a beyin alıklı kızım....
güçlü yaşam kaynakların beyninde..
unutma sen beyin kadınısın
doğacaksın küllerinden yeniden
bu kez elline gelirken.....

sözlere kanmayacaksın..
kimliklere inanmayacaksın..
adanmışlığa mecbur kalmayacaksın...
asla ve asla duygusal bağ kurmayacaksın..

nereye gidersen git...
hangi dağları aşarsan aş..
hangi denizde boğulursan boğul ama beyninle..
yaşarken beyninle..sadece beyninle.....

inandığın sonsuzluğum dediğin şafak
her sabah yeniden yine doğacak
ama bu kez beyninle....sadece kendin kendinle...
son bir kez mavim dediğin masum çocukluğundan..
öte.. ama bu kez; çok çok öte....

I Can.